Door toeval in Amsterdam geboren en in Friesland opgegroeid. Tussen de vaarten van een dorp tussen Heerenveen en Drachten. Vele, schijnbaar, altijd wind tegen kilometers op de fiets naar school tot ik toog naar het Conservatorium in Groningen om viool te studeren.

Maar mijn muzikale pad liep via de viool en een brede muzikale smaak net zoals mijn afkomst. Als dochter van een Curaçaose moeder en een Nederlandse vader was het niet traditioneel via de klassiek paplepel met Bach, Beethoven en Mozart maar James Brown, Nina Simone en en Herman van Veen. De uren die ik vroeger op de viool doorbracht gaven mij later als sopraan een voorsprong. Muzikaliteit, discipline, verbeeldingskracht en sterk staaltje: “ken je klassiekers”.

Door een hardnekkige blessure hangt de viool in de wilgen en heb ik dankzij mijn zangdocent Hanneke de Wit – Hoofdvakdocente Prins Claus Conservatorium en docent aan De Nederlandse Opera Academie te Amsterdam- mijn stem gevonden.

Onderhand ben ik veelgevraagd soliste bij Oratoria, Opera en HaFaBra orkesten. Ik ben veelzijdig inzetbaar en maak mezelf graag hard voor het kruis bestuiven van HaFaBra en opera om de muziek toegankelijk te maken.

Naast lyrisch sopraan ben ik columniste van het Friesch Dagblad waar ik elke 4 weken een column over cultuur schrijf. En ben ik gastcolumnist van de Moanne geweest. Met een mooi artikel over KetiKoti. Mocht ik tijd over hebben ben ik werkzaam in Team Horsthuis het foto en filmbureau van mijn man, Jeroen Horsthuis.

En om u antwoord te geven op de veel gestelde vraag waarom ik klassieke muziek zo mooi vind en klassiek zing. Die kwam via de paplepel van het eiland van mijn moeder, daar waar de Chuchubi roept!